Edukacja do starości, czy dla mamony.

1.1. Sprawiedliwość samodzielności wymaga potencjału solidarności do podejmowania pracy dobroczynnej.

1.2. Efektywność samodzielności wymaga motywacji do zdobywania wiedzy przez całe życie.

 

2. Państwo powinno wspierać organiczne potencjały solidarnego rozwoju wiedzy i bezpieczeństwo cyfrowych danych.

   

2.1. Naturalnym źródłem rozwoju solidarności są międzypokoleniowe więzi rodzinne.

2.2. Najbardziej efektywnym sposobem solidarnego rozwoju wiedzy jest samokształcenie w rodzinie.

2.3. Państwo powinno depozytować cyfrowe rejestry zdarzeń dla najmłodszego (juniorzy) i najstarszego pokolenia (nestorzy), jako zadanie publiczne.

 

3. Największy potencjał odpowiedzialności i czasu dla podejmowania obowiązków samokształcenia w rodzinie, mają nestorzy.

 

4. Państwo powinno wzmacniać kompetencje nestorów do integrowania perspektywy kultury fizycznej i kultury pamięci w domowych programach formacyjnych, odpowiednio do postawy uczenia się przez całe życie.

 

5. Dla standaryzacji kompetencji i certyfikacji kwalifikacji nestorów w politykach społecznych edukacji do starości, konieczna jest praca narodowego ośrodka standaryzacji pracy dobroczynnej.

 

6. Należy przewidywać, że pomocnicze wspieranie wykorzystywania pracy dobroczynnej dla podnoszenia dobrostanu zdrowia i dobrobytu materialnego, dzięki solidarności międzypokoleniowej i solidarnemu rozwojowi wiedzy, doprowadzi do uformowania nowego sektora gospodarki opartej na wiedzy, określanego wstępnie jako Sektor pracy dobroczynnej (lub inny termin: Sektor dobroczynności).

 

7. Rozwinięty Sektor dobroczynności powinien posiadać publiczną infrastrukturę, zdolną co najmniej do: (1) wertykalnej logistyki informacji dla organizatorów posagowego wsparcia narodu w krajowych wydarzeniach edukacji do starości (usługi wertykalnej logistyki, dla uczestników funduszy posagowych), (2) montażu prywatno-publicznego dla efektywnego finansowania bezpośrednich spotkań w narodowej sieci współdziałania i rywalizacji (budżety obywatelskie, obligacje społeczne), (3) porównywania niekomercyjnych metod wsparcia pracy dobroczynnej (giełda aplikacji pracy dobroczynnej, koncentrująca przedsiębiorczość dla wsparcia pracy dobroczynnej).

 

8. Najlepszą okazją dla formowania potrzeb i praktyk pracy dobroczynnej, jako właściwości czwartego sektora gospodarki (po sektorach: rolnictwa, przemysłu, usług; sektor daru), jest rozpoczynający się obecnie proces wprowadzania do systemu ochrony zdrowia cyfrowej informacji medycznej.

 

9. Dla wykorzystania tego procesu humanizacji ekonomii, kluczową rolę powinny w nim zająć szkoły i instytucje kultury.

 

10. Co wymaga politycznej aktywności wspólnot samorządowych, w zapewnieniu warunków do partnerstw prywatno publicznych, odpowiednich dla organiki życia społecznego.  

 

 

Należy przy tym bacznie patrzeć na ręce pigularzom, wojennym i kolektywom czcicieli złotego cielca, którzy będą chcieli wykorzystać proces cyfryzacji systemu ochrony zdrowia, dla powiększania swoich zarobków z zarządzania chorobami i sterowania rozwojem wiedzy.